Γεμάτη ηδονοβλεψίες η ζωή. Οι πιο πολλοί δεν έχουν δει ποτέ ολόκληρη την εικόνα.
Επέλεξαν μέρος της.
Η ηδονή του κρυφοκοιτάγματος υπάρχει όταν έχεις δει το όλον
κι αρχίζεις να επιθυμείς να δεις ξανά σημεία.
Εφευρίσκεις την κλειδαρότρυπα – αφαιρείς το κλειδί κι έχεις τη λαγνεία του «σημείου».
Οι ηδονοβλέψίες είναι οι άλλοι. Βλέπουν τη βιτρίνα, μισές οι διαδρομές τους.
(εκρήξεις οικειότητας σε άγνωστους προορισμούς,
σε θυμάται κανείς;)
Ένας ήχος σ΄ακολουθεί στην πόλη που σε διώχνει
και σε ξαναφέρνει πίσω με τη μυρωδιά της.
Wise odd thought, σαν σατανάς που τσακίζει τον εχθρό.
Ποιός θα υποδυθεί τον εχθρό;
Μονολογεί η ζωή: “λένε οτι δίνω χαρά για να έχω την ευχαρίστηση
να την αρπάξω όταν την περιεργάζονται”
Τελειώνει η παράσταση, αυλαία…
υποκλιθήκαμε στο ηδονοβλεπτικό κοινό μας;
Ο λόγος αναιρείται εύκολα,
η εικόνα πως;
head #04, by Natassa Dialisma
ζάν ζενέ, Ο σκοινοβάτης
Από τη μια η ανασφάλεια, η αγρύπνια και η ελπίδα,
από την άλλη η βεβαιότητα, ο ύπνος και ο θάνατος.
Δεν θα εκπλαγώ αν πέσεις καθώς περπατάς στο δρόμο, και στραμπουλίξεις το πόδι σου. Το σκοινί θα σε στηρίζει καλύτερα, είναι ασφαλέστερο απο το έδαφος.
Στον πάγκο του μπάρ μπορείς να αστειευτείς μ’ οποιονδήποτε,
να τσουκρίσεις το ποτήρι σου μ’ όποιον θέλεις.
Μα ο Άγγελος αναγγέλει τον ερχομό του’ μείνε μονάχος να τον υποδεχτείς.
Και ο Άγγελος μας είναι η νύχτα που πέφτει στην εκθαμβωτική πίστα.
Όλα γίνονται βράδυ, για να΄ναι η γιορτή αμόλυντη, να ξετυλίγεται χωρίς κίνδυνο να τη διακόψει κάποια σκέψη, να τη χαλάσει κάποια πρακτική ανάγκη.
Να αναφλεγείς ήθελα, όχι να σε διδάξω.
visitor #01, by Natassa Dialisma
charlotinparadise 